Gedreven door de wind

Andre en Dorine van der Marel emigreerden met drie jonge kinderen van Amstelveen naar Alet-les-Bains (klein dorpje met circa 450 inwoners) in het Franse departement Aude in de regio Occitanie. Op verzoek van Mondi schrijft Dorine maandelijks een blog over de eerste stappen van de emigratieplannen, de ervaringen tot en met heden en wat in de toekomst nog op haar pad komt.

“We waren de hele nacht uit ons slaap gehouden door een eenzame trommelaar die tot vroeg in de ochtend zijn ritmische deuntje speelde aan de andere kant van het meer. Brak stapte ik die morgen ons tweedehands campertje uit en werd prompt weer terug naar binnen geblazen door de Tramontana die woest over de camping in de Pyrénées-Orientales raasde. Een rustig cappuccinootje met croissant onder de luifel zat er dus ook al niet in; het doek klapperende gevaarlijk alle kanten op en kon elk moment aan flarden scheuren.

Echtgenoot en ik hoefde niet lang na te denken, we rolde met vereende krachten de luifel in, hesen onze drie kinderen uit de alkoof waar ze nog vredig naast elkaar lagen te slapen, installeerden ze op de twee banken aan de eettafel achter de cabine en maakten dat we wegkwamen. Met de kleine campinggids van de ANWB op schoot arriveerden wij anderhalf uur later op de camping van een klein beschut vestingdorpje aan de Aude, een dorp waar we onmiddellijk verliefd op werden. Onze dochter van negen nam haar twee kleine broertjes huppelend mee naar de speeltuin en wij installeerden ons heel tevreden met cappuccino in onze klapstoelen onder de luifel, ons nog geheel onbewust van de impact van deze storm-vluchtactie.

Al vanaf het moment dat ik mijn geliefde het ja-woord gaf, wist ik dat wij ooit naar het zuiden van Europa zouden verhuizen. Hij wilde dat liever gister dan vandaag, maar ik had nog wat koudwatervrees en bovendien een niet in toom te houden baardrang. Kinderen krijgen deed ik toch graag in mijn eigen geboorteland met familie en vrienden in de nabijheid en de thuisbevalling als reële optie. Echtgenoot moest drie keer papa worden en zelfs de vijfde verjaardag van zijn jongste vieren voordat ik weer open begon te staan voor een eventueel vertrek naar zonniger oorden.

Het pand stond aan het plein van het historische dorpje waar we waren geland en zag er verlaten uit. Aan het balkon hing het bordje ‘à vendre’ ons hoopvol toe te lachen en onze fantasie was geprikkeld. Terwijl ik met de kinderen ging poedelen in de rivier bezocht echtgenoot het dorpshuis met het oog van de architect. De bedoeling was toen nog het pand heel listig in twee-, drie- of vieren te splitsen en vervolgens samen met een mede-investeerder fantastische winsten te boeken. Voor onszelf zochten wij meer naar een klein vrijstaand huisje met veel grond in de campagne.

Een paar maanden later, ons campertje allang weer verkocht, maar ons hoofd nog vol dromen, begonnen wij langzaam van mening te veranderen. Voor de integratie van onszelf, de kinderen en ons architectenbureau (redactie: Villasophie) was zo’n centrale ligging midden in een dorp zo gek nog niet, er was nota bene een basisschooltje aanwezig en het voelde daar gewoon goed. Impulsief deden wij een bod.

Het bod werd geaccepteerd nog voordat ikzelf mijn toekomstige woonhuis van binnen had gezien.
Het was een vieze verwaarloosde bende, het stonk er naar de dierentuin, de badkamer was in puin geslagen en een keuken was er niet. In de kasten stonden nog zelfgemaakte potten marmelade van minstens tien jaar oud, er was geen verwarming, de tuin was een donker oerwoud en de schorpioenen vielen uit de muur. Mijn ouders konden wel janken, maar ik zag er wel potentie in.

Nog geen jaar nadat we met ons campertje voor de Tramontana op de vlucht waren geslagen reed onze verhuiswagen het ‘Place de la République’ van Alet-les--Bains op.”
Reeks gepubliceerde blogs
Deel 1: Gedreven door de wind
Deel 2: Rotouders
Deel 3: Een spannend begin
Deel 4: Warme huiselijkheid in de chaos
Deel 5: Lijken uit de kast
Deel 6: Eerste schooldag op de Franse basisschool
Deel 7: Emigreren naar Frankrijk: lachen en huilen
Deel 8: Slopende hitte
Deel 9: Eindejaarsfeest op z’n Frans
Deel 10: Een standje van de burgermeester
Deel 11: Badderen als een god in Frankrijk
Deel 12: Een wonderlijke dag
Deel 13: Even het terras leggen
Deel 14: Quelle histoire cet enfant Hollandais!
Deel 15: Ierse magie in een Frans paradijs
Deel 16: Frans fatsoen
Deel 17: Koude verrassingen
Deel 18: Hoge noot 
Deel 19: Feestelijke lenteroes 
Deel 20: Tarzan op schoolreis 
Deel 21: De hysterische gastvrouw
Deel 22: Verfje hier verfje daar 
Deel 23: Iets met een aap 
Deel 24: Terug op prozaïsche gronden 
Deel 25: Een spetterend begin  
Deel 26: Op de rem trappen  
Deel 27: Tegeltjeswijsheid 
Deel 28: Integreren in een Kattendorp 
Deel 29: Schaduwen in de nacht 
Deel 30: Vijf jaar Zuid-Frankrijk 
Deel 31: Frans college-leed 
Deel 32: Waggelend door het Franse leven 
Deel 33: De laatste puntjes op de i 
fin

Dorine van der Marel is eigenaresse van Atelier Do en werd als gepassioneerde ondernemer op 24 oktober 2018 door Mondi geïnterviewd in het artikel Metamorfoses van gedateerde objecten in Frankrijk.

---

Bezit, aan- en verkoop van vastgoed in Frankrijk
Bezoek regelmatig het landendossier Frankrijk en maak als lid proactief gebruik van uw Mondi lidmaatschap door vragen te stellen in de vraag- en antwoordmodule onder aan de pagina van het van het landendossier over alles wat te maken heeft met de aankoop, bezit en verkoop van een (tweede) woning.

---

Terug naar overzicht