Je zal hier maar wonen!
Veel van onze plannen zijn gerealiseerd, de oude solide boerderij staat er nu nieuw solide bij, de Costa Dorada geeft hetzelfde warme gevoel als toen, de kinderen nemen hun toevlucht tot rap Catalaans als iets niet voor de oren van de ouders is bestemd en
Mark van Asselt en zijn vrouw zijn jaren bezig geweest met de realisatie van hun droom in Spanje, het starten van een eigen casa rural. De afgelopen jaren stonden in het teken van plannen, (ver)bouwen, reizen, emigreren en integreren. Met het afbouwen van het zwembad is de casa rural een feit geworden. Tenminste, zodra de laatste officiële papieren in bezit zijn.
"In augustus 2011 schreef ik de eerste bijdrage aan Mondi met onze plannen voor een casa rural, gebruikmakend van duurzame energie, ter lering en vermaak van hen die de stap nog slechts overwogen. Veel van onze plannen zijn gerealiseerd, de oude solide boerderij staat er nu nieuw solide bij, de Costa Dorada geeft hetzelfde warme gevoel als toen, de kinderen nemen hun toevlucht tot rap Catalaans als iets niet voor de oren van de ouders is bestemd en het dorp accepteert dat wij holandéses, voorlopig althans, blijven.
Alleen, de B&B activiteit is nog niet gestart in afwachting van de laatste officiële papieren, waaronder een bewijs van bewoonbaarheid na verbouwing, cédula de habitabilidad, om maar iets te noemen. Technische tekeningen van water en licht ontbreken eveneens, onze Director de Obras, onze architect ‘in charge’ neemt inmiddels de telefoon niet meer op. Maar, morgen is er weer een mooie dag, en augustus is natuurlijk een lastige maand om iemand van het stadhuis te spreken in verband met het eerste officiële casa rural in de gemeente.
Blauw op het dak
Voor niets gaat hier heel veel zon op. Zonnepanelen, de schuur is ervoor ontworpen. Een bedrijf uit Barcelona werd ingehuurd, wij speelden op zeker ditmaal en sloten onze ogen voor de werkgelegenheid in de buurgemeenten. Voortvarend installeerde InfinitySun de blauwe panelen op de schuur met een aantal interessante leermomenten, waar zelfs een bedrijf uit de grote stad ons niet voor bleek te kunnen behoeden. De inschatting van het elektriciteitsverbruik van een casa rural dat nog niet operationeel is, bleek koffiedik kijken met spreadsheets voor de schijn van wetenschappelijkheid. Maar goed, 9,5 kW leek prima, en je kunt altijd uitbreiden. Toen vernamen wij dat er een belasting komt op over de in eigen beheer met zonne-energie geproduceerde stroom. Onze installateur stelde ons gerust: “hoe kunnen ze dat nu meten?”. Een zorg voor morgen derhalve? Helaas waren de kabels zo aangelegd in de meterkast, dat alle geproduceerde zonne-stroom door onze state of the art Fecsa elektriciteitsmeter werd geleid en geregistreerd als stroomverbruik van de Fecsa. We betaalden al voor de zonne-stroom, Fecsa had er al op gerekend. Gelukkig was er ruimte in de meterkast om een kleurig kabeltje buiten de meter om te leggen voor onze zonnestroom, een by pass zeg maar.
Je zal hier maar wonen
De installateur zag nu dat zijn klant naar meer oplossingen zocht en stelde voor elke teruglevering te voorkomen door de productie via software te reduceren zodra overproductie dreigt. Prachtig systeem, tenzij de klant bedrijfsmatig een zogenaamde driefasen stroomvoorziening heeft waarvan een van de drie fasen uitsluitend voor de noodverlichtingsinstallatie van 300 Watt is, waar nou juist de software aan was gekoppeld. De installateur zag het een weekje aan op zijn online monitor systeem en ons telefoontje kwam dus niet onverwacht. Maar mooi is het wel zo’n blauw dak blakend in de Spaanse zomerzon, want die schijnt gewoon op ons prachtige casa (nog niet rural, maar dat komt) en onze vierhonderd olijfbomen. “Je zal hier maar wonen”, het familiegrapje, als we bijvoorbeeld naar de adembenemende zonsondergang kijken die elke keer weer anders is. Nee, de dorpelingen zien het goed, wij blijven."
Deze column is geschreven door Mark van Asselt.
Datum: 23-08-2013
Terug naar overzicht
