Het einde der dagen

Column: Pelgrimsroute in Cataluña

Mark van Asselt en zijn vrouw kochten vijf jaar geleden een huis in Montbrio del Camp, nabij het Spaanse Tarragona. In juli 2009 kochten zij een oude boerderij ('finca') met 25.000 meter grond. In deze column vertelt Van Asselt over het verbouwen van de boerderij in typisch Catalaanse stijl en de ervaringen met de Spaanse autoriteiten. Hier leest u het elfde deel:

“Het einde der dagen”

"Buiten kijf staat dat Eduardo een vakkundige constructor is. Toch hebben we moeite met zijn catastrofale visie op de wereld in het algemeen en onze verbouwing in het bijzonder. Neem de planta altell (de bovenverdieping) waar de acht centimeter van de vloerverwarming net iets te veel hoogte in beslag zou nemen onder het schuine dak nu de nieuwe draagvloer ook al vijf centimeter hoog was. Een geothermisch alternatief lag niet voor het grijpen en Eduardo wilde dus voor het gehele huis terug naar oliestook. Maar de minder fatalistische Nederlanders vonden, na een reeks verrassend verkeerde offertes, een alternatieve geothermische oplossing. Second best, maar toch weer CO2 vrij.

Waterpas
De volgende catastrofe kwam in de gedaante van zwevende toiletpotten. Staand is hier de regel. Na vier werkbesprekingen met vier man wilde Eduardo dan wel het Geberit-frame in de muur monteren, maar voor het draagvermogen stond hij niet in. Dat hij een origineel denker was bleek toen wij de installatie zelf konden aanschouwen. Zes frames waren inmiddels volledig in beton gegoten, en inderdaad, doorzakken was uitgesloten. Waterpas stellen helaas ook. Maar Eduaro kiest voor veiligheid in en om het huis.

Carpe diem
Onze arquitecto Joan, die overigens de “imagen apocaliptico” introduceerde, is geheel anders. Hij heeft een goede kijk op de verbouwing. Hij zet alleen niet graag zaken op papier, zoals een aangepast bestek. Eduardo en zijn vader bouwen gewoon professioneel door, wijzigen waar nodig en hopen maar op akkoord van Joan tijdens het werkoverleg. En Joan kan weer verder balanceren tussen zijn baan als gemeentearchitect, zijn klussen, zoals onze verbouwing, en een herstart van het vrijgezellenbestaan na een kortstondig huwelijk. Carpe diem, een aardig contrast.

Opslaghoekje
Eduardo’s wereldbeeld leidt soms tot complicaties voor zijn omgeving. De 1450 m2 tegels hadden wij in Italië besteld. Dat kon nooit goed gaan met een bestelling uit zo'n Mediterraan land. De fabriek leverde echter binnen drie weken de volledige oplegger. Gelukkig heeft de winkel nog een opslaghoekje over, tot eind februari wanneer het tegelen begint.

'Part of their charm'
Intussen is onze tweede olijfoogst aan de gang, met minder opbrengst dan vorig jaar door het ingrijpende snoeiwerk. We verwachten rond de 3000 kilo, tegen ruim 8000 vorig jaar. Een tegenvaller, waar een olijfboomgaard toch al geen vetpot is. Om de boomgaard te kunnen opknappen zijn wij een 'boom adoptieprogramma' gestart. Dit is goed van start gegaan, de eerste blikken olijfolie van ons eigen merk zijn inmiddels uitgeleverd aan de adoptors. Dit dankzij de majeure inspanningen van mijn echtgenote naast haar zware fulltime baan. Onze Spaanse buren gaan even liggen bij de gedachte alleen al. Maar dat is “part of their charm”, zoals Oscar Wilde al opmerkte in geheel ander verband." Deel 12: Tweede olijfoogst en grote stappen

bron: Mark van Asselt

Deel 1:	Het begin
Deel 2:	De Aanloop
Deel 3:	Romantiek met randvoorwaarden
Deel 4:	Een overvloedige natuur
Deel 5:	Hindernissen en water
Deel 6:	'Bezint eer ge begint'
Deel 7:	Spaanse ambtenarij
Deel 8:	Gedeelde verantwoordelijkheid
Deel 9:	Aan het werk herkent men de vakman
Deel 10:	De helling wordt steiler

Naar het overzicht met columns

Landendossier
	Meer informatie over de aanschaf en bezit van een (tweede) huis in Spanje
Deel dit artikel met anderen: Tell a friend!