Aan het werk herkent men de vakman

Column: Pelgrimsroute in Cataluña

Mark van Asselt en zijn vrouw kochten vijf jaar geleden een huis in Montbrio del Camp, nabij het Spaanse Tarragona. In juli 2009 kochten zij een oude boerderij ('finca') met 25.000 meter grond. In deze column vertelt Van Asselt over het verbouwen van de boerderij in typisch Catalaanse stijl en de ervaringen met de Spaanse autoriteiten. Hier leest u het negende deel:

“Aan het werk herkent men de vakman”

"Verbouwen op afstand kan leiden tot verrassingen bij een bezoek aan de bouwplaats. Allereerst was daar de transformatie van Eduardo, een zorgelijk kijkende aannemer in het offertestadium, maar nu een gemotiveerde organisator die de verlate start grotendeels had ingelopen. De viermansequipe onder leiding van zijn vader werkt zonder koffiepauzes, lacht nauwelijks, maar werkt duidelijk met plezier. Bovendien had Eduardo zijn versleten stappers vervangen door state-of-the-artveiligheidsschoenen, waarschijnlijk gekocht toen bleek dat de facturen wel degelijk werden betaald vanuit Nederland.

Aansprakelijkheid
Wij zagen ook het driemanschap functioneren dat verantwoordelijk is voor de verbouwing. De Director de Obras heeft de beslissende stem, terwijl de aannemer voorstellen doet vanuit een praktische invalshoek, gesteund door de aparejador. Veel komt toch terecht bij de promotor (wij), veelal op basis van een uitleg in rap Spaans of Catalaans. Zolang wijzigingen nog achter pleisterwerk of onder beton weggewerkt kunnen worden zijn we niet ongerust. De ervaring van de aannemer had overigens geleid tot aanpassingen in het bestek; de architect leek elke aansprakelijkheid te hebben willen uitsluiten door specificaties te hanteren voor een wolkenkrabber. Dit schijnt gebruikelijk te zijn in Spanje. Het tegendeel zou ernstiger zijn geweest.

Warmtebuizen
De geothermica-installateur hadden wij ook uitgenodigd; de vloerverwarming moet er immers al bijna in. Ter plekke twijfelde hij of het afgraven en terugstorten van zo’n 1.350 m3 grond voor de aanleg van 900 m2 aan ondergrondse geothermicabuizen een goed advies was. Waren vijf of zes boringen voor verticale warmtebuizen (60 meter) eigenlijk wel zoveel duurder? Of wij wat offertes konden vragen?!

Publiek
Een vierde kandidaat-zwembadbouwer haalde oude koeien uit de sloot en stelde dat ons zwembad “publiek” was! Dus waren badmeester, hekken en een reservoir met een capaciteit van een derde van het zwembad verplicht. De gemeente had in januari anders geoordeeld, maar ja, daar stond niets van op papier, ai.

Zonnecelpanelen
Verrast werden wij ook door onze enginyer tecnic agricola, Juan Albert. Communiceren is niet zijn ding en daardoor overhandigde hij ons een lijvige bouwaanvraag voor een schuur van 263m2 tegelijk met een mondelinge toezegging van een gemeentelijke bouwvergunning. Montage van 250 m2 zonnecelpanelen was eveneens voorzien. Zo slecht was ons Spaans dus ook weer niet geweest.

Gelopen race
Al met al krijgt de casa rural zijn contouren. Definitieve zekerheid is er pas bij oplevering als de Ajuntament groen licht geeft voor de start van de activiteiten. Het tweehonderd pagina’s dikke “Projecto de Activitat” betekent zelfs als het goedgekeurd is door de Generalitat de Catalunya zeker niet een gelopen race bij de Gemeente.
Genoeg om over na te denken, de weg naar de opening is nog lang."
Deel 10: De helling wordt steiler

bron: Mark van Asselt

Deel 1: Het begin
Deel 2: De Aanloop
Deel 3: Romantiek met randvoorwaarden
Deel 4: Een overvloedige natuur
Deel 5: Hindernissen en water
Deel 6: 'Bezint eer ge begint'
Deel 7: Spaanse ambtenarij
Deel 8: Gedeelde verantwoordelijkheid

Naar het overzicht met columns

Landendossier
	Meer informatie over de aanschaf en bezit van een (tweede) huis in Spanje
Deel dit artikel met anderen: Tell a friend!