Spanje: Land van vergunningen

"Terug van vakantie in Cambrils herkenden wij onze 'masia'  nauwelijks meer terug. De gevels waren afgewerkt met stucwerk, monocapa in het Spaans, in de zandkleur die we in gedachten hadden en gelukkig volledig afweek van het uitgekozen proefje dat acht weken geleden door de aannemer op de muur was gezet. Samen met het vergrote overstek van het dak, een arbeidsintensief karwei, krijgt de masia nu de uitstraling die wij in gedachten hadden, landelijk en toch ook een beetje chique. Enkele raamopeningen in de dikke muren zijn afgewerkt met donker metaal, wat mooi contrasteert met de typisch Catalaanse vensterbanken van rood gebakken tegels. De 'corto ' met een ingewikkeld afschot was betegeld, en de subtiele led- verlichting bleek al in de vloer gemonteerd. Ook waren de ramen gemonteerd op de twee verdiepingen.

Een mooie opsteker is ook dat de Hertog van Sama na zes jaar discussie toch zijn golfbaan mag aanleggen, anderhalve kilometer van onze finca. Het is onderdeel van een strategische herpositionering van de gemeente Cambrils, met ondermeer een herontworpen stadscentrum en een nieuwe boulevard als geslaagd resultaat. Alle reden om veel belangstelling voor ons landelijk gelegen finca tegemoet te mogen zien.

Bij al die bouwactiviteit vragen wij ons af hoe de Spanjaarden zelf met vertraging en vergunningsperikelen omgaan. Een kalm-aan-pilletje is namelijk een aanrader voor niet-Spanjaarden die zich aan de Costa Dourada in ruraal gebied willen vestigen. Voor ons dus.

Neem nu ons geplande terras. Het was in februari uitgetekend, driemaal besproken met de aannemer en de 'enginyer agricola' en notabene de tuinman. Tegels gekocht, voor een oppervlak van 350 vierkante meter, maar in de vierde bespreking op 9 mei jl. meldt de architect dat voor een terras groter dan een meter of drie rondom het huis een bouwvergunning nodig is. Tenzij wij een boete willen betalen in de orde van 20.000 euro. Een vergunning blijkt ook nodig voor een romantisch mini-terrasje verderop in de tuin, een laag hekje langs ons terrein, de niet zichtbare zonnepanelen op de schuur, de verharding van de toegangsweg op eigen terrein en voor een kleine windmolen van Nederlands fabrikaat. En hoe is het mogelijk, zelfs voor de volledig ondergrondse betonnen bak,  waarin de buizen van de geothermica op het huis worden aangesloten, blijkt een vergunning nodig. Als klap op de vuurpijl, ook nog een vergunning van de ACA, de Waterstaat van Catalonië voor een tweede leiding over een droge rivierbedding. Haast heeft de ACA echter nooit, drie maanden wachten staat er voor de vergunning, áls het meezit.

Al doende leert men, ook in Spanje. Missschien dat we ook daar maar eens op de stoep moeten gaan staan. De aanhouder wint, maar op welke termijn staat er in Spanje niet bij".

Deze column is geschreven door Mark van Asselt

Deel 1:	Het begin
Deel 2:	De Aanloop
Deel 3:	Romantiek met randvoorwaarden
Deel 4:	Een overvloedige natuur
Deel 5:	Hindernissen en water
Deel 6:	'Bezint eer ge begint'
Deel 7:	Spaanse ambtenarij
Deel 8:	Gedeelde verantwoordelijkheid
Deel 9:	Aan het werk herkent men de vakman
Deel 10:	De helling wordt steiler
Deel 11:	Het einde der dagen
Deel 12:	Tweede olijfoogst en grote stappen
Deel 13:	Kafka of een cursus communiceren
Deel 14:	Showstoppers Fecsa
Deel 15:	Vertrouw op je reis, wandel maar door

Naar het overzicht van alle columns

Landendossier
	Meer informatie over de aanschaf en bezit van een (tweede) huis in Spanje
Deel dit artikel met anderen: Tell a friend!