Nieuws onder de Mediterrane zon
Het gemeentebestuur van Cambrils maakt het stadje zomerklaar: verfje hier, vriendelijk plantsoentje daar, en een goedgevulde toeristische en culturele agenda op de website.
Mark van Asselt en zijn vrouw zijn al een aantal jaren bezig met de realisatie van hun droom in Spanje. Door twee fulltime banen hebben zij een aannemer in de hand genomen die de verbouwing begeleidt. Ze zijn erg tevreden over de aannemer; langzaam, maar betrokken en redelijk betrouwbaar. Hoewel hij, door het ontbreken van andere werkzaamheden, geen belang heeft het huis af te ronden. Daarnaast moeten zij nog een hoop zaken zelf regelen.
Drie cruciale maanden
Het gemeentebestuur van Cambrils maakt het stadje zomerklaar: verfje hier, vriendelijk plantsoentje daar, en een goedgevulde toeristische en culturele agenda op de website. Een vanaf midden maart terugkerend evenement is de Ballade de Sardanes, het dansen van de typisch Catalaanse volkdans op straat, inmiddels uitgegroeid tot een ‘dating event’ voor singles, zoals overigens in heel Catalonië. Dit gaat gepaard met tentoonstellingen op de boulevard en muziekavonden in het Parc del Pescador ter gelegenheid van het Festa del Mar, ook een doorlopend fiesta in de zomer.
 |
 |
 |
Particulier initiatief op grotere schaal
Maar waarom staan met het perfecte klimaat de pijlen alleen gericht op de drie zomermaanden? De particuliere sector stapt in het gat dat de noodlijdende overheid laat vallen, bijvoorbeeld met het sportcomplex ‘Esportiu Futbol Salou’ dat voetbaltoernooien organiseert voor die landen waar de winter wat meer winter is dan aan de Costa Dorada. En nog mooier, onze dochter kon op het openingstoernooi meespelen als kandidaat dameslid van FC Cambrils!
Overigens is het voetballen voor onze dochter een prima manier om te integreren. De Spanjaarden zijn vrij op zichzelf, alleen familie komt bij elkaar over de vloer, voor de rest is het een praatje op straat of op een terras. Voor onze kinderen is de sportclub dus een must. Maar de voetbalclubs in de de dorpen zijn wel een verhaal apart, oud, veelal zand. Het complex in Salou is een uitzondering, met acht velden in perfecte staat.
De aanhouder wint
Onze architect berichtte ons half mei dat de zeerbegeerde zwembadvergunning nu toch eindelijk afgehaald kon worden. Doch, na bijna twee jaar correspondentie: “eerst zien, dan geloven”, want kleine lettertjes en subtiele wijzigingen in de tekst zijn eerder regel dan uitzondering. Onze fout was, hoorden wij achteraf, dat wij hebben nagelaten de gemeentearchitect Pere Mas op een of andere manier in te schakelen bij het ontwerp van ons casa rural, welk plaatselijk gebruik bij onze voormalige architect van Argentijnse origine onbekend was. Het alternatief zou zijn geweest tijdens een eerste kennismaking ter plekke per cheque een aanbetaling te doen van een grove schatting van de te verwachten leges, om aan te geven hoe serieus onze plannen waren. Maar goed, voor de volgende finca dan maar. En met de gekozen koninklijke weg hebben wij de gemeente te vriend weten te houden, zij het maar net.
Toch nog een conflict?
Een aantal fouten van de installateur van onze geothermische installatie en een elektriciteitsrekening van buitenproportionele omvang drijven ons richting een juridisch dispuut. De schade aan alle nieuwe deuren en onze meubels, veroorzaakt door twee weken 33 graden binnenshuis toen de installatie onnodig en zonder toezicht op vol vermogen werkte, is aanzienlijk. En we hebben ook nog geen idee van de koelingcapaciteit van de geothermische installatie, terwijl opeens ook een casa rural niet voor de subsidieregeling voor geothermische energie in aanmerking komt! Een uitdaging zullen we maar zeggen. Maar wel een hele grote.
Deze column is geschreven door Mark van Asselt.
Datum: 29-05-2012
Terug naar overzicht
