Inburgering in onvoorspelbaar Spanje
Hoe lang duurt het voordat je de weg weet in het buitenland?
De casa rural van het gezin Van Asselt heeft een volledig eerste seizoen gedraaid. Het was een bijzonder leerzame periode, waaruit waardevolle conclusies getrokken kunnen worden. Inmiddels wonen ze ruim twee jaar in Spanje en ervaren ze met regelmaat de onvoorspelbare grillen van de Spaanse overheid en van het dagelijkse leven, maar 'het onvoorspelbare' is wat ze naar Spanje bracht.
"Hoe lang duurt het voordat je de weg weet in het buitenland? Spanje lijkt geen democratie en de overheid is welhaast almachtig. Administraties van de verschillende overheidsonderdelen blijken niet gesynchroniseerd. Een flitspaalboete uit maart 2013 voor de auto van de echtgenote wordt naar een adres gestuurd dat wij sinds 2007 al hebben veranderd bij heel wat instanties. Maar net niet bij de afdeling Boetes in Tarragona. De ons onbekende boete, opgelopen tot 280 euro, wordt eind 2014 verrekend met een BTW teruggaaf voor het exploitatiebedrijf van de bed & breakfast. Zonder uitleg, zonder correspondentie, we horen het van onze gestor.
Onze zoon daarentegen is in de eerste van het middelbaar als klassevertegenwoordiger gekozen, als eerste buitenlander. Hij zelf vindt het volstrekt normaal.
Afgelopen seizoen
Het eerste volledige seizoen voor de bed & breakfast komt met een beetje goede wil op quitte uit, maar de post arbeid staat nog op ‘PM’. Ontzettend veel geleerd wat betreft de omgang met gasten en de exploitatie van het huis. Onderschat zijn de energiekosten voor de koeling, koelen met ramen open betekent maximum verbruik, en de inspanning om de was van de zes kamers gedaan te krijgen. Het is net te weinig voor de industriële wasserij, terwijl de plaatselijke wasserij niet altijd stipt is of schoon aflevert. Een grote kostenpost is ook de commissie voor de accommodatie-bemiddelaars, waar weinig aan te doen is. De omzet komt grotendeels via professionele sites.
Spanje-dump?
Misschien niet statistisch significant, maar nogal wat van de apparaten alhier gekocht, sneuvelt binnen twee jaar. En dat loopt van een eerste klas Duits fabricaat wasmachine tot een Japanse smartphone, die in tegenstelling tot exact dezelfde smartphone gekocht in Nederland, geregeld reparatie behoeft. En dan ook nog zeven accu’s, vier pompen, het houdt niet op. Het lijkt alsof de maandagochtend exemplaren hier belanden. Tienduizend branduren voor een led-lamp? Bij lange na niet. Misschien dat daarom de burgers de goedkope gloeilamp nog zo koesteren, ondanks alle initiatieven van de overheid die zelf het goede voorbeeld geeft op energiebesparing.
Groot en prachtig
Een weekje vakantie in Andalusië deed ons beseffen hoezeer de unieke mix van islamitische en joods-christelijke tradities het Spanje van vandaag bepalen. De overheid besteedt veel zorg aan het erfgoed, niets op aan te merken. Daar zijn blijkbaar de fondsen nog voor beschikbaar. En ook weer groot en prachtig: 340 kilo citroenen, zomaar, van onze bomen. Een beetje water, een beetje zon, en het groeit maar door.
De slag om Cambrils
De goedkeuring van het zwembad hangt nu op een balustrade in het midden van de brede traptreden. Een beoordelingsfout van onze architect. De oplossing, een standaard handrail van RVS dient helaas eerst goedgekeurd te worden door een provinciaal keuringsbureau voordat een montage zin heeft. En dan, dan eindelijk krijgen wij onze borg terug van de gemeente. Maar ook dit zal ons wel lukken, de Tao schrijft geduld toch ook al voor als een van de drie belangrijkste eigenschappen in het leven.
Projecten 2015
Allereerst een derde poging voor een groen gazon. De aanleg door de grasexpert uit 2012 is een mislukking. De mix van grassoorten die hij had ingezaaid, geeft vijftig tinten groen, helaas beginnend bij donkerbeige. Waarschijnlijk had hij al een vermoeden dat het niet goed zou gaan, want een rekening hebben we nooit ontvangen. Maar de tuin is een selling point voor de bruiloftsfeesten (bodas) dus een strak groen grastapijt is wel een must. Het tweede project is toch een pergola voor de barbecue plek want de uit Nederland geïmporteerde structuur heeft de strijd tegen wind en zoutige vochtigheid hier aan de kust reeds na anderhalf seizoen verloren. De enige aarzeling is de vergunningsaanvraag …"
Deze column is geschreven door Mark van Asselt.
Datum: 26-01-2015
Terug naar overzicht
