Advocatuur op no-cure-no-paybasis

Amerikaanse toestanden, bekend van tv. Iemand is slachtoffer van een verkeersongeluk en wordt op een brancard het ziekenhuis ingereden. Net voordat het slachtoffer bewusteloos raakt, staat er een gladde jongen naast hem met de vraag of hij de schade voor hem mag verhalen. Op no-cure-no-paybasis welteverstaan, waarbij een aanzienlijk percentage uiteindelijk bestemd is voor de advocaat. Hoe zit dit in Nederland eigenlijk?

In Nederland mogen advocaten nog steeds niet werken op no-cure-no-paybasis. Dat wil zeggen dat het de advocaat niet vrij staat om “overeen te komen dat slechts bij het behalen van een bepaald gevolg salaris in rekening wordt gebracht”. Tevens verboden is een pars quota litis, hetgeen inhoudt dat “de advocaat niet mag overeenkomen dat het salaris een evenredig deel zal bedragen van de waarde van het door zijn bijstand te bereiken gevolg”. Pars quota litis houdt dus in dat de beloning een bepaald percentage van het resultaat is

Verordening
Deze verboden blijken uit de gedragsregels van de Orde van Advocaten en uit de Verordening op de praktijkuitoefening. Nederland is op dit vlak tamelijk conservatief. Het voordeel van no cure no pay is dat het de toegang tot het recht vergroot. Meer mensen kunnen dan een advocaat inschakelen. Een nadeel is dat advocaten ook bepaalde zaken kunnen gaan weigeren omdat ze geen resultaat verwachten. Daarnaast bestaat de vrees dat de advocaat zijn onafhankelijkheid verliest en dat er ‘Amerikaanse toestanden’ ook in Nederland ontstaan.

Hiermee is echter nog niet alles gezegd. Er zijn namelijk tussenvormen en uitzonderingen. Een tussenvorm is dat de honorering deels afhankelijk is van het te behalen resultaat. Bij een slecht resultaat een laag basistarief berekenen en bij goed resultaat dat tarief naar boven bijstellen mag bijvoorbeeld wel.

Wetsvoorstel
Binnen dit verband is het relevant erop te wijzen dat er gewerkt wordt aan een wijziging van de Advocatenwet. Er ligt momenteel een voorstel waar de Tweede Kamer zich over buigt. Één van de wijzigingen is het opnemen van een artikel waarin het verbod op de pars quota litis is uitgedrukt. Het merkwaardige hierbij is dat het een advocaat voortaan wel vrij zal staan om overeen te komen dat slechts bij het behalen van een bepaald gevolg salaris in rekening wordt gebracht. “Daarbij is het hem toegestaan om af te spreken dat hij in geval van verlies van de zaak geen beloning ontvangt en dat hij wel een beloning ontvangt in geval van winst. Ook is het hem toegestaan om een basisuurtarief af te spreken, met het beding dat hij in geval van winst een hoger uurtarief ontvangt (no win no fee)”. Één en ander volgens de toelichting op het voorstel.

Toch zit er op dit gebied een verandering in de lucht. De Nederlandse Orde van Advocaten heeft van de Minister van Justitie ruimte gekregen om een (beperkt) experiment te starten met no cure no pay, om zo te kijken wat de voor- en nadelen ervan in de praktijk zijn. De Orde is bezig met het bepalen van de voorwaarden voor het experiment en verwacht begin 2011 met een voorstel te komen.

Incasso
Maar dan een uitzondering. De genoemde regelingen gelden niet voor incassozaken. Voor incassozaken is het gebruikelijk dat de advocaat een bepaald percentage van het geïncasseerde bedrag ontvangt. Het is zelfs zo dat advocaten hun diensten voor incassozaken wél aanbieden op no-cure-no-paybasis. Het voordeel hiervan is - zoals aangegeven - dat er een prikkel bestaat om de zaak daadwerkelijk te winnen. Alleen dan is er sprake van een beloning. Ook zou alleen een zaak aangenomen worden als er een reële kans is op succes, iets waar minder op gelet wordt als de advocaat uren kan schrijven. Althans dit is de veronderstelling. De vraag is of dit daadwerkelijk zo werkt.

Praktijkvoorbeeld
De ervaring leert dat het werken op no-cure-no-paybasis niet altijd een stimulans is. Mondi heeft verschillende incassozaken aan een advocatenkantoor overgedragen per 1 juli 2008 met aandringen op een snelle vorderingsprocedure en eventuele beslaglegging. Er is tot op heden geen enkel resultaat geboekt. In een e-mail van 15 januari 2010 hebben we een zestal vragen gesteld over onder andere de stand van zaken. Tot op heden hebben we geen inhoudelijke reactie ontvangen. Gisteren hadden we een afspraak gepland met de advocaat in kwestie. U voelt het misschien al aankomen. De naamdrager van dit gerenommeerde advocatenkantoor in statig pand is niet op komen dagen. De reactie per SMS naar aanleiding van een telefoontje en e-mailbericht luidt: Excuus: “Zit in vergadering. Helemaal kwijt dat wij een afspraak hadden. Sorry. Lijkt wel Murphys law. Bel je morgen. Groet”.

Beoordelingen
Het is van groot belang om goede deskundigen in te schakelen. Mondi hamert er altijd op dat het bij de aanschaf van een huis in het buitenland van belang is om niet op deskundigheid te besparen. Maar wie is deskundig en wie niet? Ook bij advocaten is er kaf tussen het koren. Daarom biedt Mondi niet alleen de mogelijkheid om makelaars en projectontwikkelaars te beoordelen, maar ook deskundigen.

In het brancheregister hebben wij een overzicht gemaakt deskundigen in het buitenland. Deze deskundigen kunnen net als aanbieders van buitenlands onroerend goed worden beoordeeld. Dit overzicht is verre van volledig en daarvoor willen wij een beroep op u doen. Heeft u contact gehad met een deskundige, die u wilt beoordelen maar niet voorkomt op de lijst? Laat het ons dan weten via het contactformulier en wij voegen de deskundige aan het register toe.

Meer informatie:
Brancheregister
Publieke beoordelingen
Wetsvoorstel in behandeling